De Belgische Griffon behoort tot groep negen van het klassement: de gezelschapshonden. Hun activiteits- en aggressiviteitsniveau ligt een heel stuk lager dan de rassen uit de voorgaande groepen. Ze zijn over het algemeen makkelijk om mee samen te leven. De Belgische Griffon hoort meer bepaald tot de derde categorie van deze groep, namelijk de kleine Belgische honden.

De Brusselse Griffon (Brussels Griffontje), de variëteit met de halflange haren, is de oudste van de Belgische Griffons. Hij zou afstammen van de Belgische Barbet d’écurie. Het was voor 1880 dat men begon met de selectie en de verbetering van dit ras dat ontstond in Brussel. Er werden kruisingen uitgevoerd tussen de Barbet d’écurie, de Griffon d’écurie, de Affenpinscher, de Yorkshire Terriër, de Mopshond en de King Charles (vacht ruby; eenkleurig roodbruin). Hij werd voor de eerste keer voorgesteld in Brussel in 1880. Een eerste standaard van de Brusselse Griffon verscheen drie jaar later; deze werd aangepast in 1904 en dit werd de definitieve versie. De Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus erkende de Brusselse Griffon en zijn twee variëteiten, de Belgische Griffon en de Kleine Brabander. De twee wereldoorlogen brachten het kweken van dit ras in het gedrang. De Griffons waren het meest verspreid in Groot-Brittannië. In Frankrijk en in onze contreien waren ze minder aanwezig. De Belgische Griffon (Belgisch Griffontje), de variëteit met de middellange haren, stamt af van de Brusselse Griffon door een toevoeging van bloed van de Mopshond en misschien van de Terriër. De eerste wereldoorlog was bijna fataal voor de Belgische Griffon en hij werd pas opnieuw gekweekt in 1928. Dat verklaart waarom de Belgische Griffon het minst verspreid is van de kleine Belgische honden. De Kleine Brabander tot slot, de variëteit met de korte haren, is ook ontstaan door een kruising tussen de Griffon d’écurie en andere rassen zoals de Mopshond. Dit ras is momenteel erg zeldzaam.

De Brusselse Griffon behoort tot de kleine rassen. Er bestaan twee soorten: een kleine en een grote. Het grote model is ongeveer 28 cm hoog voor een gewicht van minder dan 4,5 kg voor het reutje en minder dan 5 kg voor het teefje. Het kleine model is ongeveer 24 cm hoog voor een gewicht van minder dan 3 kg voor het reutje en het teefje. Met zijn gedrongen en elegante vorm, heeft de Belgische Griffon een cobbouw. Zijn lichaam, in de vorm van een vierkant, heeft een brede en diepe borstkast. Zijn ledematen zijn middellang, met korte, ronde, compacte poten met een “zool” (ter hoogte van de kussentjes) en zwarte nagels. Zijn staart staat omhoog. Zijn hoofd is groot en rond. Zijn voorhoofd is bolvormig, zijn kin steekt naar voren en de onderste snijtanden komen verder naar voren dan de bovenste. Hij heeft ruwe, borstelige haren die langer zijn rond de ogen, de neus, de wangen en de kin. Zijn snuit is groot en zwart. Zijn zeer grote, ronde, zwarte ogen zijn omringd door zwarte oogleden. Zijn oren zijn mooi recht. De vacht van de Belgische Griffon verschilt naar gelang de variëteit: de Brusselse Griffon is roodbruin, waarbij wat zwart aan zijn snor en kin is toegestaan. De Belgische Griffon kan zwart, zwartbruin of zwart met roodbruin gemengd zijn. De Kleine Brabander kan roodbruin en zwartbruin zijn, een zwart masker is toegestaan. De Brusselse en Belgische Griffon delen dezelfde vacht: halflang, ruw, borstelig en overvloedig. De Kleine Brabander verschilt daarin met zijn korte haren.

De Brusselse Griffon geniet over het algemeen een goede gezondheid en zijn levensverwachting wordt geschat op veertien jaar. Hij is echter wel gevoelig aan bepaalde erfelijke aandoeningen, zoals heupdysplasie, Patella Luxatie en het Brachycephaal Obstructief Syndroom. Hij kan ook last hebben van hydrocefalus, een afwijking van de wimpers (distichiasis en trichiasis) alsook huidallergieën. Hij kan niet goed tegen warmte. Voor zijn onderhoud, hoewel hij erg proper is, heeft hij een regelmatige kambeurt nodig en een trimbeurt per trimester zodat hij er mooi blijft uitzien. De staat van de ogen moet goed in de gaten worden gehouden. De Belgische Griffon is een resistente hond met een levensverwachting zoals die van zijn voorganger, geschat op veertien jaar. Hij is niet bang van koude of vocht zoals de Brusselse Griffon maar hij kan eveneens last hebben van heupdysplasie en Patella Luxatie. Omdat zijn ogen naar buiten steken, kan hij last hebben van oogproblemen. Voor zijn onderhoud is een dagelijkse kambeurt noodzakelijk. Het is ook aangeraden om hem regelmatig te laten trimmen en om de staat van zijn ogen en gezichtsplooien in de gaten te houden. De Kleine Brabander heeft geen last van bepaalde aandoeningen. Zijn levensverwachting is korter dan de twee anderen en wordt geschat op twaalf jaar. Wat zijn onderhoud betreft, is de Kleine Brabander een zeer propere hond. Een regelmatige kambeurt volstaat om zijn ruwe vacht te onderhouden.

De Brusselse Griffon is een robuuste, dynamische, levendige, gekke hond die zeer gehecht is aan zijn baasje. Hij blaft weinig maar dankzij zijn behoedzaamheid is hij toch een goede kleine waakhond. Hij kan makkelijk op een appartement wonen maar hij houdt er niet van alleen te zijn. De Belgische Griffon is erg dapper en robuust. Hij is levendig, gek en is een zeer gewaardeerde gezelschapshond. Omwille van zijn behoedzaamheid en blaffen, is hij een zeer goede waakhond. Hij is ook een goede rattenvanger. Als hij op een appartement leeft, heeft hij in ruil regelmatig een wandeling nodig. De Kleine Brabander tot slot, is een hond met veel zelfvertrouwen, hij is actief en zelfzeker. Maar hij is ook gevoelig en hij is een zeer goede kompaan. Hij past zich zeer goed aan het stadsleven aan. De opvoeding van de Brusselse Griffon en de Kleine Brabander moet streng zijn.