Een pup die bijt, vertoont heel normaal, natuurlijk instinctief gedrag. Het heeft dus niets met agressie of een kwaad karakter te maken. Honden verkennen namelijk de wereld via hun neus én hun mond.
Pups hebben erg scherpe tandjes, die later zullen wisselen naar hun volwassen gebit. Met het scherpe melkgebit leert een pup hoe hard hij kan en mag bijten. In het nest met zijn broers en zusjes, en tijdens het spenen bij de moeder, ontwikkelt de pup op die manier al een vorm van bijtremming. Bijt hij te hard, dan lopen zijn nestgenootjes weg en staken ze het spel. De moeder zal als de pups te fel beginnen te bijten, stoppen met spenen. Dan wordt het tijd voor vast voedsel.
Als de hond bij jou in huis komt, zal hij de omgeving en alle spullen ook weer via zijn mond willen verkennen. Dan is het allereerst belangrijk om de pup te leren waarin hij wel en niet mag bijten. Daarnaast is het ook enorm van belang dat de pup leert hoe hard (met hoeveel kracht) hij in iets mag bijten. Hij moet ook nu een bijtrem ontwikkelen, die van belang zal zijn als hij ouder wordt en volgroeide krachtige kaakspieren en grotere tanden krijgt. De pup is dus net als in het nestje aan het aftasten hoe ver hij kan gaan. Hij is op zoek naar grenzen, die jij mag en zelfs moet aangeven.
Wat je vooral niét mag doen, is je pup het bijten volledig afleren of hem ervoor straffen. Want hij heeft enkel zijn poten, mond en tanden als tools om aan de slag te gaan in de wereld: dingen vastnemen en exploreren. En daarin willen we het dier niet beperken, toch?
Het is dus beter om de pup te leren hoe, waarop en wanneer hij zijn tanden en kaken moet en mag gebruiken, en hoe fel. Door de bijtrem aan te leren begeleid je de hond dus in het gebruik van zijn gebit en reik je extra vaardigheden aan bij zijn niet te missen tool.
Bovendien is de bijtrem een goede en efficiënte veiligheidsmarge. Als de hond ooit uit schrikreactie zou bijten, zal de beet minder fel en gedoseerd zijn (met minder schade), dankzij de bijtrem die hij als pup heeft geleerd.
Een pup algemeen straffen omdat hij bijt, zou overigens al snel een negatieve link kunnen veroorzaken met bijvoorbeeld je vingers en handen, je stem of jou als persoon. Het dier zal bang van jou of je handen en vingers worden, en dat wil je als baasje natuurlijk liever niet. Want je moet te allen tijde je hond kunnen hanteren en aanraken voor verzorging, veiligheid, aaien, knuffelen, spelen, … En daarvoor heb je wederzijds vertrouwen nodig, en een positieve band, die niet zo makkelijk kunnen worden opgebouwd als er angst is.
