Wat is heupdysplasie bij honden?
Heupdysplasie bij honden is een erfelijke aandoening die een progressieve vervorming van het heupgewricht veroorzaakt en die vaak gepaard gaat met artrose, wat zeer pijnlijk is voor je hond.
De heupkop (aan de achterpoten van de hond), heeft een bolvorm en deze sluit niet meer goed aan in het heupgewricht (acetabulum); door de afgeronde vorm, ontstaat er een grote bewegingsvrijheid van het bovenbeen. Heupdysplasie is een generische term om tal van problemen te beschrijven die te maken hebben met dit gewricht, namelijk het heupgewricht.
Deze aandoening komt vaker voor bij grote en middelgrote honden zoals de Labrador, de Duitse herder, de Golden Retriever, de Berner Sennenhond, de Newfoundlander enz. Hoewel heupdysplasie bij deze rassen vaker voorkomt, kan het voorkomen bij honden van alle formaten en alle rassen.
Wat zijn de oorzaken van heupdysplasie?
Het ontstaan van heupdysplasie wordt bepaald door omgevingsfactoren en het genetisch materiaal van de hond. De term “genetisch” wijst op het nageslacht van twee ouders en omgevingsfactoren zijn de externe invloeden die de groei, de functies van de beenderen, het kraakbeen, de ligamenten, de pezen en de lichaamsspieren beïnvloeden en vormen (voedingsdieet, fysieke inspanning,...).
Wat zijn de symptomen van heupdysplasie?
Heupdysplasie ontwikkelt zich bij jonge honden die in groei zijn en de tekenen kunnen reeds zichtbaar zijn vanaf de leeftijd van vier tot zes weken. Bovendien is er geen link tussen de leeftijd en de ernst van de toestand. Het is ook mogelijk dat de hond geen enkele afwijking vertoont voor de leeftijd van een of twee jaar en in bepaalde gevallen treden de symptomen zelfs pas op latere leeftijd op. De meest voorkomende symptomen zijn:
- Hinken met de achterpoten
- Gebrek aan coördinatie van de achterhand
- Terughoudendheid bij het lopen en springen
- Moeilijkheden bij het strekken of bij het opstaan
- Abnormale gang (vreemd lopen, slingerende stap)
De diagnose
Je dierenarts zal een fysiek onderzoek uitvoeren om de beweging van het heupgewricht te controleren. Er kan een radiografie genomen worden om de vorm en positie van het heupgewricht en de heupkop te onderzoeken alsook de aanwezigheid van en het belang van veranderingen aan het gewricht.
Er bestaan verschillende classificaties van heupdysplasie op internationaal niveau naar gelang de ernst van de aandoening.
Heupdysplasie behandelen
Er zijn vandaag de dag verschillende medische en chirurgische opties beschikbaar om de mobiliteit van je hond te verbeteren en om ervoor te zorgen dat hij minder last heeft. De behandelingsmethode hangt af van een bepaald aantal factoren, zoals de leeftijd en de ernst van het probleem. Een operatie is meestal de laatste optie en wordt gewoonlijk aanbevolen wanneer andere vormen van behandeling niet voldoende zijn, wanneer men een sportieve hond wenst (vooral jonge honden) of om de progressie van een degeneratieve gewrichtsaandoening te vertragen.
Hoe kan je de pijn bij je hond verminderen?
Raadpleeg onmiddellijk je dierenarts als je denkt dat jouw hond lijdt aan heupdysplasie. Wachten maakt de degeneratie van het gewricht en de ontwikkeling van de artrose erger, pijnlijker en ondraaglijk voor je hond. Als heupdysplasie goed wordt opgevolgd, kan een hond die last heeft van dysplasie, van een lang en goed leven genieten.
Om de pijn en de last bij je hond te verzachten, kan je:
- Zijn gewicht in de gaten houden; zwaarlijvigheid verhoogt de druk op de gewrichten en kan de situatie verergeren.
- Zware fysieke inspanning vermijden. Opteer in de plaats daarvan voor een gematigd fysieke activiteit zoals aangegeven door je dierenarts om de spiertonus van je hond te onderhouden en te verbeteren.
Heupdysplasie voorkomen
Gezien het onder meer erfelijk karakter van de aandoening, is het aangeraden om je hond te controleren op 18-20 weken en op de leeftijd van 8-9 maanden. Wacht in elk geval niet tot je hond bepaalde klinische tekenen van dysplasie vertoont om een dierenarts te raadplegen.
