Fokker van Franse Buldog in België

All onze pups groeien op binnen ons gezin in een huiselijke sfeer en omgeving.

Binnen ons gezin, dit is onderdeel van onze sociale integratie methodiek.

Gezondheid ouders, DNA analyse, medische test resultaten, bloedlijn, bouw, gewicht in mindere mate uiterlijk kenmerken, allergische reacties. Wij matchen ouderdieren op basis van hun DNA profiel. Met deze DNA-testen kunnen we bepalen of sprake is van een genetische afwijking bij onze ouderdieren. Een hond kan vrij, drager of lijder zijn van een genetische afwijking. Een hond die vrij is, heeft de genetische afwijking niet en kan de erfelijke ziekte ook niet krijgen. Een hond die drager is, heeft één normaal gen en één gemuteerd gen en zal bij een recessief overervende erfelijke aandoening de erfelijke ziekte zelf niet krijgen, maar kan deze genetische afwijking (het gemuteerde gen) wel doorgeven aan zijn nakomelingen. Een hond die lijder is, heeft twee gemuteerde genen en zal de erfelijke ziekte vroeg of laat zelf kunnen krijgen. We matchen onze ouderdieren op basis van hun DNA analyse, met als doelstelling dat hun nakomelingen zo min mogelijk erfelijke gemuteerde genen meedragen. Het beste geval is dat onze pups vrij zijn van mutaties en dus vrij zijn van genetische afwijkingen. Via de DNA test worden al onze pups getest op meer dan 250 erfelijke afwijkingen, dit doen we omdat we zelf geloven en investeren in de gezondheid van onze eigen honden en het ras zo goed mogelijk willen versterken door genetische afwijkingen te minimaliseren en met ultieme doel zelfs te elimineren. We trachten ook bepaalde rasstandaarden recht te trekken die juist bepaalde gezondheidsrisico hebben vergroot onder de Franse buldog populatie. De Franse buldog is van nature een hond met een korte, gedrongen lichaamsbouw en een korte tot middellange staart. Het is pas door de opgelegde rasstandaarden dat er selectief gefokt is op korte staarten. Deze selectieve fokpraktijken hebben geleid tot de huidige situatie waarin de meerderheid van de Franse bullen geen staart heeft. Echter, het hebben van een staart is belangrijk voor de gezondheid van een hond. De staart fungeert als een communicatiemiddel tussen honden en helpt hen om hun emoties te uiten. Het biedt ook balans en stabiliteit tijdens het lopen en rennen. Door het wegnemen van de staart bij Franse bullen, worden ze beroofd van deze belangrijke functies en kan dit leiden tot een verhoogd risico op blessures en gedragsproblemen. Bovendien hebben de opgelegde rasstandaarden er ook toe geleid dat de Franse buldog gevoelig is geworden voor een aantal gezondheidsproblemen. De kortere snuit van de Franse buldog, die in de rasstandaarden wordt geëist, leidt vaak tot ademhalingsproblemen, zoals stenose van de neusgaten en brachycefaal obstructief syndroom. Dit zijn ernstige aandoeningen die de ademhaling van de hond belemmeren en kunnen leiden tot chronische benauwdheid en zelfs tot de dood in extreme gevallen. Als fokker hebben we een doordacht fokprogramma waar we trachten die medische problemen die eigen zijn aan het ras weg te werken door selectief te zijn met het koppelen van onze ouderdieren. Het hebben van een langere staart is daar ook een onderdeel van.

Binnen onze fokkerij zetten we in op sociale integratie van al onze pups, een sociale hond is een hond die rust uitstraalt, een normale lichaamshouding aangeeft en respect heeft voor zijn eigenaar. Een sociale hond heeft een goede stabiele basisopvoeding gehad en voor alle hondeneigenaars is het leuk als je kan zeggen dat je hond klein of groot goed overweg kan met soortgenoten en andere hondeneigenaars. Een goede socialisatie begint bij de fokker, zo beginnen we reeds vanaf de geboorte aan dit proces. Al onze pups worden samen met de moederhond binnen ons gezin gebracht waarbij ze vanaf dag één kennis maken met alle mogelijke geluiden en gebeurtenissen die zich kunnen voordoen binnen een gezin. Hiermee krijgen ze een goede start in menselijke interactie. Daarboven op worden onze pups extra gestimuleerd door kennis te maken met een waaier van geluidsfragmenten. Gaande van andere dieren, natuurgeluiden, muziek, onweer, vuurwerk, huilende of lachende kinderen, feestvierende mensen, blaffende honden, zwaar vrachtverkeer, tot overvliegende vliegtuigen enz. Door hen kennis te laten maken met deze geluiden ontwikkelen ze later minder tot geen angsten en zullen ze reeds bekend zijn met alle mogelijke geluiden die ze bij mensen kunnen horen. Zodra de pups zelfstandig kunnen rondlopen zullen ze samen met de moederhond op regelmatige basis worden uitgelaten in onze tuin en kunnen ze eveneens vrij rondlopen binnen onze leefruimte. Hierdoor stimuleren we hun zindelijkheid waardoor in de beste gevallen uw pup sneller zindelijker kan worden. Daar bovenop nemen ze ook andere geuren waar en hebben ze interactie met onze andere volwassen honden, gezinsleden en bezoekers wat dan weer hun sociale integratie tegenoverstaande andere honden en mensen bevorderd. Maar we gaan nog een stapje verder door de pups ook buiten hun vertrouwde omgeving kennis te laten maken met de weide wereld. De pups gaan mee naar school, met de wagen naar de dierenarts en bij goed weer zullen we zelf met hen naar het park gaan zodat ze echt helemaal kunnen opgaan in alle nieuwe ervaringen. Er zal ook rekening worden gehouden met de hygiëne waarbij we de pups regelmatig hun nageltjes zullen bijknippen zodat ze hier ook gewend aan geraken. Het geven van een periodiek badje hoort uiteraard ook hier bij. Het socialisatieproces begint dus al bij de fokker. Maar de socialisatie van de pup gaat echter verder na de aankoop door de nieuwe eigenaar en duurt eigenlijk het hele verdere leven van de hond voort. Daarbij gaat het om het leren van de hondentaal, maar ook de mensentaal en de grenzen van wat kan en niet mag. Als een pup samenleeft met andere honden (moeder, nestgenoten en/of andere honden) leert hij de normale hondentaal. Het is noodzakelijk voor een pup om dit voldoende te leren (en dus niet te jong bij de moederhond of uit het nest te worden weggehaald) om later in zijn leven beleefd en gepast te kunnen omgaan met andere honden. Het aantal prikkels waarmee een pup in contact komt is verder ook van belang. Een absoluut gebrek aan prikkels kan leiden (bv. afgesloten in een donkere schuur of kennel zitten) tot de onmogelijkheid om sociaal gedrag te leren, wat op zijn beurt gedragsproblemen kan veroorzaken. Maar ook te veel of te hevige prikkels kunnen leiden tot problemen, omdat de pup het misschien allemaal niet kan verwerken en erg overgevoelig wordt. Zowel onderprikkeling als overprikkeling kunnen dus leiden tot een slechte socialisatie, met onoverkomelijke gedragsproblemen als gevolg. Wat zijn prikkels? Prikkels zijn al de dingen in de omgeving waarmee de hond in contact zal komen. Het gaat hierbij om zowel levende als niet-levende elementen. Levende prikkels - Verschillende types mensen: man, vrouw, baby, kind, tiener, volwassene, bejaarde, verschillende klederdracht, rolstoel, … Andere dieren: andere honden, kat, paard, schaap, kip, konijn, … Niet-levende prikkels - Huishoudelijke activiteiten en geluiden: stofzuiger, wasmachine, grasmachine, tv, computer, sleutels, voetstappen, deur, poort, … Vervoersmiddelen en bewegende dingen: auto, fiets, trein, kinderwagen, rolkoffer, vuilnisbak, vrachtwagen, tractor, … Markt, terras, kermis, … Onze pups worden samen met de moederhond binnen ons gezin gebracht waarbij ze vanaf dag één kennis maken met alle mogelijke geluiden en gebeurtenissen die zich kunnen voordoen binnen een gezin. Hiermee krijgen ze een goede start in menselijke interactie. Daarboven op worden onze pups extra gestimuleerd door kennis te maken met een waaier van geluidsfragmenten. Gaande van andere dieren, natuurgeluiden, muziek, onweer, vuurwerk, huilende of lachende kinderen, feestvierende mensen, blaffende honden, zwaar vrachtverkeer, tot overvliegende vliegtuigen enz. Door hen kennis te laten maken met deze geluiden ontwikkelen ze later minder tot geen angsten en zullen ze reeds bekend zijn met alle mogelijke geluiden die ze bij mensen kunnen horen. Zodra de pups zelfstandig kunnen rondlopen zullen ze samen met de moederhond op regelmatige basis worden uitgelaten in onze tuin en kunnen ze eveneens vrij rondlopen binnen onze leefruimte. Hierdoor stimuleren we hun zindelijkheid waardoor in de beste gevallen uw pup sneller zindelijker kan worden. Daar bovenop nemen ze ook andere geuren waar en hebben ze interactie met onze andere volwassen honden, gezinsleden en bezoekers wat dan weer hun sociale integratie tegenoverstaande andere honden en mensen bevorderd. Maar we gaan nog een stapje verder door de pups ook buiten hun vertrouwde omgeving kennis te laten maken met de weide wereld. De pups gaan mee naar school, met de wagen naar de dierenarts en bij goed weer zullen we zelf met hen naar het park gaan zodat ze echt helemaal kunnen opgaan in alle nieuwe ervaringen. Er zal ook rekening worden gehouden met de hygiëne waarbij we de pups regelmatig hun nageltjes zullen bijknippen zodat ze hier ook gewend aan geraken. Het geven van een periodiek badje hoort uiteraard ook hier bij.