De Barzoi behoort tot de tiende en laatste groep van dit klassement, toegewijd aan de windhonden. Dit zijn echte honden om te rennen, ze zijn slank en smal en erg snel. Ze zijn vooral in de lengte gebouwd, wat hen een bepaalde elegantie geeft. Hun temperament is eerder onderdanig. De Barzoi behoort tot de eerste categorie van deze groep, namelijk de windhonden met lange of gegolfde haren.

Er zijn verschillende meningen omtrent de oorsprong van de Russische Wolfshond. Volgens sommigen is hij ontstaan uit een kruising tussen de Aziatische Windhond en de Poolhond Laika. Anderen zeggen dan weer dat hij afstamt uit een samensmelting tussen een Saluki en een Russische Owcharka. Volgens nog andere bronnen gaat het om een kruising tussen de Sloughi en een autochtone hond met lange haren. Het ras werd in Rusland gevestigd in de 16e eeuw. Hij werd lang beschouwd als ideale kompaan voor de grote Russische gezinnen die hem ook gebruikten voor de jacht op wolven. In 1842 werden enkele exemplaren geëxporteerd naar Duitsland als cadeau voor Princes Alexandra. Zo heeft hij zich omstreeks 1850 naar Oost-Europa begeven alvorens aan te komen in de Verenigde Staten in 1889. In 1917, ten tijde van de aristocraten, legde de Russische Revolutie de rem op het kweken van dit ras. Europa heeft bijgedragen aan de redding van de Barzoi voordat de Sovjets het kweken ervan stopzetten.

De Barzoi behoort tot de grote rassen. Het reutje meet tussen 70 en 82 cm en het teefje tussen 65 en 77 cm. Hun gewicht varieert van 35 tot 45 kg. De Barzoi is de slankste van alle windhonden. Zijn silhouet is erg vlak. Dit houdt zijn vormen in harmonie wat van hem een superelegante hond maakt. De hond straalt hierdoor een bepaalde noblesse uit. De huid is fijn en strak en goed gepigmenteerd. Zijn stap bestaat uit een snelle galop en grote soepele sprongen. Hij heeft een langgerekt lichaam dat overgaat in een lange, goed gespierde hals die afgevlakt is in de lengte en zonder losse keelhuid (wammen). Zijn borst steekt lichtjes naar voren, zijn borstkast is lang, diep, recht en vlak. Zijn rug is zeer gespierd en vormt, vooral bij de mannetjes, een boog waarvan het hoogste punt zich ter hoogte van de achterzijde bevindt. Zijn croupe is lang, breed en gespierd. Zijn buik is fel opgestropt. De ledematen zijn lang, droog en gespierd. De poten zijn ovaal en eerder smal. Zijn tenen zijn goed gestrekt en goed gebogen. Zijn staart is laag aangezet, lang en heeft de vorm van een sikkel of een kromsabel. De vacht is erg weelderig. De Barzoi draagt zijn staart laag in rust en wanneer hij in actie is, gaat zijn staart rechtop staan maar hij komt nooit boven de ruglijn uit. Zijn hoofd is lang, smal, droog en fijn. Zijn profiel heeft een lichte convex vorm, zijn schedel is vlak en zeer smal. Zijn snuit is sterk, lang, smal en droog, zijn lippen zijn fijn en droog, zijn neus is zwart. Zijn grote ogen hebben een amandelvorm en zijn donkerbruin. Zijn oogleden hebben een zwarte rand en staan lichtjes schuin. De oren van de Barzoi zijn hoog en naar achter aangezet. Ze zijn relatief klein, fijn en smal en ze gaan uit in een punt. Ze liggen naar achter op de hals. De vacht van de Barzoi is wit en goud in alle nuances; goud-zilver; donkergoud; donkerrood-zwart, en de snuit en ledematen zijn donker; grijs; gestroomd, goud en rood of grijs, met uitgestrekte lijnen met een donkerdere tint, rood of zwart. Rode aftekeningen zijn toegestaan maar minder geapprecieerd. Bij de donkere types is een zwart masker kenmerkend. Alle kleuren kunnen uniform zijn of gevlekt op een witte ondergrond. Zijn haren zijn lang, zijdeachtig, gegolfd of met grote krullen. Het is extreem dik rond de hals, ter hoogte van de binnenkant van de borstkast, achteraan de ledematen en op de staart. Het is korter op het hoofd, aan de oren en aan de binnenkant van de ledematen.

De levensverwachting van de Barzoi wordt geschat tussen 11 en 13 jaar. Het is een stevige hond maar hij kan te maken krijgen met bepaalde aandoeningen zoals verteringsproblemen zoals een maagtorsie, retina atrofie en cataract (bij het ouder worden) en het verschijnen van eeltvlekken op de ellebogen. Hij heeft ook, net zoals vele middelgrote en grote honden, last van heupdysplasie. Dit is een misvorming die optreedt tijdens het groeien van de hond en het werkt vroegtijdige artrose in de hand en dit kan leiden tot verlamming van de achterkant of voorkant van het dier. De symptomen zijn min of meer vroeg zichtbaar en op te sporen aan de hand van een verandering in het gedrag van de hond, die bang is om trappen op en af te gaan, om te springen en om intens te bewegen of men kan het ook merken aan een vreemde zithouding, hinken en pijn. De dierenarts kan palperen vanaf de leeftijd van 6 maanden. Een radiologische bevestiging kan overwogen worden op de leeftijd van een jaar. Dit kan met medicatie (pijnstillers, ontstekingsremmers in combinatie met aangepaste voeding voor gezonde gewrichten) behandeld worden of door middel van een operatie (vervangen of verwijderen van het knie- of heupgewricht, afhankelijk van het geval). Dit risico kan men nooit helemaal elimineren en daarom is het essentieel om langs te gaan bij verantwoorde kwekers die de juiste DNA-tests uitvoeren voor deze genetische en erfelijke aandoening en die niet kweken met individuen waarvan de nakomelingen nog maar het kleinste risico vormen om getroffen te zijn. Concreet moet de voortplanting verplicht afgewogen worden tegenover het stadium van de diagnose: individuen met stadium A, B en C mogen nakomelingen krijgen maar C enkel in combinatie met een individu uit stadium A. De honden uit de volgende stadia mogen in geen enkel geval zorgen voor nakomelingen. Voor zijn onderhoud volstaat een kambeurt twee tot drie keer per week.

De Barzoi is een grote, kalme meneer die bovendien lange tijd de jager bij uitstek was op hazen, vossen en wolven. Het is een krachtige, warme, moedige hond met een goed uithoudingsvermogen en vaak erg gehecht aan zijn baasje. Hij is niet erg geduldig met kinderen en doet zich soms onverschillig of zelfs vijandig voor ten opzichte van vreemden. Het is ook een goede waakhond maar het is geen echte blaffer. Soms reageert hij agressief wanneer hij in contact komt met soortgenoten. Aan zijn opvoeding moet vroegtijdig begonnen worden en deze moet streng zijn maar men moet hem steeds met zachtheid behandelen want hij kan niet tegen brutaliteit. Er wordt aangeraden hem niet op een appartement te houden en hem niet te vaak en niet te lang alleen te laten. De Barzoi heeft veel ruimte en beweging nodig. Zorg ervoor dat hij steeds aan de leiband is bij het maken van een wandeling, want hij kan onverwacht reageren en weglopen wanneer hij katten of andere dieren op zijn pad ziet.