De Beauceron behoort tot groep 1: Herdershonden en Veedrijvers. De honden die tot deze groep behoren, zijn zeer trainbare en gehoorzame honden en kunnen daarom voor verschillende taken worden ingezet. Ze zijn territoriaal, beschermend en hebben de neiging om snel te blaffen, waardoor ze probleemloos inbrekers zullen afschrikken. Ze zijn moedig, hebben sterke kaken en komen in verschillende vormen en kleuren voor.

Het ras bestaat vermoedelijk al heel lang, en was oorspronkelijk een werkhond voor het drijven en bewaken van schaapskuddes. In Frankrijk was hij vooral gekend bij herders en boeren. Maar er is weinig opgetekend over het ras omdat in de tijd voor er hondententoonstellingen werden gehouden, enkel aandacht uitging naar jachthonden. Hierin bracht de Franse Revolutie verandering, waardoor er in het begin van de 19de eeuw voor het eerst melding werd gemaakt van twee types Franse herdershonden: een dogachtige en een 'Chien de Brie'. In 1896 werden de twee types uiteindelijk vastgelegd nadat er enkele waren opgedoken op hondententoonstellingen. De Beauceron had in die tijd echter een spitsere snuit, halflang haar op het lichaam en een geheel zwarte of grijze vacht. Nadat verder werd gefokt op specifieke kenmerken, werd de uiteindelijke standaard bereikt zoals we die nu kennen.

De Beauceron heeft net als de meeste herdershonden harmonieuze verhoudingen met een schoft van 65 cm tot 70 cm voor de reu en 61cm tot 68 cm voor een teef. Het gewicht van deze honden varieert tussen 30 kg en 55 kg. De Beauceron is een sterke hond, maar minder afgelijnd gespierd en vrij robuust geblokt voor een herderstype. Hij heeft aan de achterpoten dubbele hubertusklauwen. Zijn staart is lang en eindigt in een lichte J-kromming. Hij heeft platvallende en vrij korte oren en grote, ronde, donkere ogen. Zijn snuit is noch breed, noch smal. Hij heeft een gladde, dikke, relatief korte vacht op het lichaam. De achterkant van de dijen en de onderkant van de staart zijn licht bevederd. Ook de ondervacht is kort, fijn, dicht en donzig. De kleurpatronen zijn zwart met brand, ‘roodkousen’ of arlequin, blauw gevlekt met brandaftekeningen). De vacht van de Beauceron heeft niet veel verzorging nodig. Nu en dan borstelen, met name in de ruiperiode, is voldoende.

De Beauceron is een sterke hond, die niet bijzonder veel gezondheidsproblemen kent. De levensverwachting bij dit ras is ongeveer 13 jaar. Niettemin kan hij - net als de meeste, en vooral grote honden - te maken krijgen met heupdysplasie. Het is daarom erg belangrijk om een goede fokker te kiezen die hierop test. Andere gezondheidsproblemen die bij dit ras wel al werden gezien zijn cardiomyopathie en doofheid. Bij deze hond raken de dubbele hubertusklauwen aan de achterpoten ook makkelijk gewond, wat dus voldoende regelmatig moet worden nagegaan en eventueel verzorgd. Ook als de hond geen gezondheidsproblemen vertoont, blijft het uiteraard belangrijk om minstens jaarlijks met uw dier op controle te gaan bij een dierenarts.

De Beauceron kan erg veelzijdig worden ingezet, zoals voor bewaking, verdediging, I.P.O. en als werkhond. Ook voor sportieve activiteiten zoals canicross en andere is hij erg geschikt en wordt hij vaak gebruikt. Deze herders kunnen echter een koppig karakter hebben, dus hebben baat bij een consequente opvoeding, al van jongsaf. Toch leren ze best bij een zachte aanpak van eigenaar(s) die voldoende kennis en ervaring hebben met honden en dit ras. Beaucerons zijn erg trouw en loyaal en zijn daardoor enorm gehecht aan hun eigenaar(s). Ze hebben een zachtaardig karakter naar hun medemensen toe. Hij kan wel waaks zijn naar vreemden en bezoekers. Het zijn zoals de meeste herderstypes erg intelligente dieren die goed, snel en graag leren, zolang de leerprincipes van honden worden gerespecteerd en toegepast. Rechtvaardigheid en standvastigheid zijn dus noodzaak. Deze honden zijn fijne gezelschapshonden, maar minder geschikt voor onervaren hondeneigenaars. Dit ras behoort misschien niet tot de jachthonden, toch blijven de typische instincten aanwezig en gaan ook deze honden graag speuren en wandelen. Bij afwijkend gedrag of problemen is het uiteraard raadzaam om advies in te winnen van een ervaren en gediplomeerde deskundige in hondengedrag.