De Dandie Dinmont-terriër behoort tot de derde groep van dit klassement: de terriërs. Deze honden hebben een eerder kleine, maar geblokte bouw. De Dandie Dinmont-terriër behoort tot de kleine terriërs. De honden hebben in verhouding een vrij brede kaak en mond en een gespierde en krachtige fysieke bouw. Ook hun energieke karakter is typisch voor de terriërsoort. Terriërs werden oorspronkelijk ingezet in de jacht op prooidieren die een hol graven om zich veilig te stellen. Het jachtinstinct en de drang om te graven zijn dan ook nog steeds opmerkelijk aanwezig in het gedrag van de terriërs.

Het ras dankt haar naam aan de bekende Engelse dichter Sir Walter Scott en zijn roman ‘Guy Manering’. Voor de publicatie van dat boek werden alle terriërs gewoon terriërs genoemd. De Dandie zou al aan het begin van de achttiende eeuw ontstaan zijn, maar daarover is er geen zekerheid. Wat men wel zeker weet is dat het een van de oudste terriërrassen is. Qua uiterlijk is het ras in de afgelopen eeuwen niet zo hard veranderd. De norm voor het gewicht is echter wel bijgesteld omdat er al sinds de negentiende eeuw onenigheid is over de juiste grootte. Dat kwam doordat sommige terriërs gebruikt werden om op kleine gravende dieren te jagen, terwijl anderen gebruikt werden bij de jacht op iets grotere dieren, zoals vossen. De tweede groep hoorde vanzelfsprekend meer te wegen. Het ras werd in de late 19de eeuw heel populair in Engeland en zelfs koningin Victoria had een Dandie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het ras het zwaar gehad, maar daarna is er hard gewerkt om het ras te herstellen. Toch is de Dandie tegenwoordig een ontzettend zeldzame hond en is het ras met uitsterven bedreigd.

Het uiterlijk van de Dandie wordt vaak vergeleken met de ruwharige teckel. De vacht is zo’n vijf centimeter lang en op de kop vormt het een grappig kuifje. De vacht komt voor in twee verschillende kleuren: peper en mosterd. Peperkleurige Dandy’s zijn donker blauwzart tot lichtgrijs met een zilverwitte kuif. De mosterdkleurige Dandie is roodbruin tot bleek beige met een roomwitte kuif. De onderkant, poten, voeten en kop zijn lichter gekleurd dan de bovenkant. De kleur van de vacht is meestal duidelijk rond de leeftijd van acht maanden. De ogen zijn groot en donkerbruin en de neus is zwart. De Dandie is een lange hond met korte pootjes. De nek is zeer sterk, wat komt door hun geschiedenis als hulp bij de jacht. De gemiddelde hoogte is 20 tot 28 cm en het ideale gewicht ligt tussen de 8 en 11 kg.

Over het algemeen is de Dandie een gezond ras, maar toch zijn er enkele gezondheidskwalen die regelmatig voorkomen. Zo hebben sommige Dandy’s last van glaucoom, wat zich uit in loensen, scheuren, wrijven of roodheid van het oog. Glaucoom moet zo snel mogelijk behandeld worden. Daarnaast heeft het ras wat meer last van spinale problemen omwille van hun lange rug. Het is belangrijk om de hond zijn lichaam niet te veel te laten belasten, zoals bij het springen op hoge plaatsen. Tot slot heeft het ras ook last van Cheyletiella yasguri-mijten, wat zich uit in een schrale, rode huid, jeuk en zwellingen. De mijt kan gemakkelijk behandeld worden.

De Dandie is een slimme hond vol zelfvertrouwen. In tegenstelling tot veel andere terriërs zijn ze niet zo gespannen en zoeken ze niet snel conflict op. Op dat vlak zijn ze dus gemakkelijker in de omgang. Dandy’s kunnen goed overweg met kinderen of andere huisdieren, maar het is wel belangrijk dat ze op jonge leeftijd leren samenleven. Als dat niet het geval is, dan past de Dandie beter bij wat oudere kinderen die minder onvoorspelbaar zijn. Tegenover vreemden zijn Dandy’s wat afstandelijker. Het ras is zowel geschikt voor het stadsleven als het leven op het platteland. Ze hebben niet veel ruimte nodig, zolang ze maar genoeg beweging krijgen. Net als andere terriërs hebben ze een graafneiging, dus daar moet zeker rekening mee gehouden worden. Door ze een aangewezen graafplek te geven, voorkom je dat ze de hele tuin omspitten. Aangezien ze nog steeds een jachtinstinct hebben, is het belangrijk om ze tijdens het wandelen niet zomaar los te laten. Een Dandie die iets op het spoor is, luistert niet meer zo goed als anders. Tot slot hebben Dandy’s nood aan wat mentale uitdaging, liefst in combinatie met lichamelijke inspanning. Door eentonige trainingen raken ze namelijk snel verveeld.