De Fox Terriër behoort tot de derde groep van dit klassement: de Terriërs. De honden die tot deze groep behoren, zijn vooral kleine honden. Ze hebben stevige kaken in combinatie met een sterke, krachtige fysiek, vastberadenheid en het vermogen om te doden. De Terriërs werden eigenlijk vooral gebruikt om te jagen op de ratten. Wat het ras ook is, het zijn dus honden met een (strijdlustig) karakter. De Foxterriër behoort meer bepaald tot de eerste categorie van deze groep, namelijk de grote tot middelgrote Terriërs.

De Foxterriër bestaat in Engeland sedert de 14e eeuw in twee varianten: de Gladharige Foxterriër, wat ook de oudste is van de twee, en de Draadharige Foxterriër. Zijn voorouders waren Teckels, Beagles en andere oude terriërachtigen. Omstreeks 1810 werd hij geselecteerd om vossen uit hun schuilplaats te verjagen tijdens de hondenjacht (vandaar de benaming) maar hij jaagde ook op everzwijnen, steenmarters en dassen. Er werd voor de twee varianten een standaard opgericht in 1876, op hetzelfde moment waarop de Foxterriërclub het daglicht zag. De Foxterriër is de populairste Terriër geworden in de hondenwereld, met een lichte voorkeur voor de draadharige variëteit. De Gladharige Foxterriër is minder verspreid.

De Foxterriër behoort tot de kleine rassen. Het reutje meet ongeveer 39,3 cm en het teefje is iets kleiner. Het reutje weegt om en bij de 8 kg en het teefje is over het algemeen een kilo lichter. De Foxterriër, dat is een stevig gestel en kracht in een compact lichaam. Hij is nooit lomp of zwaarlijvig van vorm. De lengte van zijn lichaam komt overeen met zijn grootte. In zijn bewegingen is deze hond zeer levendig. De foxterriër heeft een gedrongen lichaam. Zijn hals is gespierd en zonder losse keelhuid (wammen). Zijn schoft is netjes uitgestrekt en zijn borstkast moet diep zijn. Zijn ribben zijn matig gewelfd, zijn rug is kort en horizontaal, zijn dijen krachtig en gespierd en zijn croupe vlak. Zijn ledematen zijn gespierd, met een sterk gestel. Hij heeft ronde en compacte voeten, voorzien van dikke kussentjes. Zijn staart is hoog aangezet. Deze draagt hij recht, niet over de rug gekruld. De staart is stevig en van behoorlijke lengte. Het hoofd van de Foxterriër is eerder lang en smal. Zijn schedel is vlak. Zijn kaken zijn sterk en voorzien van ruwe haren. Zijn wangen zijn nooit vol. Hij heeft kleine ronde, donkere ogen. Ook zijn oren zijn klein en in V-vorm. De oorschelp is gevouwen en naar voren gericht, tegen zijn wangen. De oren moeten rechtop staan. Wit moet de vacht van de Foxterriër overheersen; hetzij volledig wit, wit met rode (tan), zwarte of zwart met rode (black and tan) aftekeningen. Vacht met reebruine, leiblauwe, rode of leverkleurige aftekeningen zijn niet toegestaan voor deze rasstandaard. Zijn vacht kan hard of glad zijn. Als deze hard is, is ze ook dicht en zeer hard van textuur, met een lengte van ongeveer 1,9 cm ter hoogte van de schouders en 3,8 cm ter hoogte van de rug, de ribben en de achterhand. De ondervacht is dan kort en zachter. Als de vacht van de Foxterriër glad is, is deze ook recht, vlak, glad, hard, dicht en overvloedig.

De Foxterriër is een hond die zeer resistent is, met een levensverwachting tot 14 jaar. Het is alleszins ten zeerste aangeraden om de toestand van zijn hart, zijn wervels en zijn ogen (risico op aangeboren retina atrofie) op te volgen. Net zoals de Duitse herder, de Labrador Retriever, de Golden Retriever of de Ierse Setter, vertoont de Foxterriër aanleg voor aangeboren megaoesofagus. Wat zijn onderhoud betreft, volstaat voor de Gladharige Foxterriër een wekelijkse kambeurt. Voor de Draadharige Foxterriër echter, zijn een kambeurt van twee tot drie keer per week en een trimbeurt drie keer per jaar aanbevolen.

De Foxterriër is een rustieke hond die resistent is, zeer energiek, snel en erg geïnteresseerd is, die niet op een plek blijft zitten en die zelfs heldhaftig uit de hoek kan komen. Zo dapper als hij is, zo sterk is ook zijn temperament en hij beschikt over het nodige karakter. Hij heeft effectief een zeer goedaardig karakter, soms wel wat koppig. Maar de Foxterriër is zeer sociaal, aanhankelijk aan zijn baasje en zacht met kinderen. Het is ook een perfecte waakhond, altijd opmerkzaam en hij verwittigt zeer goed want hij blaft veel. Hij is onafhankelijk en kan een vechtersbaas zijn met zijn soortgenoten. Het is voor hem moeilijk om samen te wonen met andere dieren. De draadharige variëteit is jaloerser van aard, is wat dominanter en niet geneigd om met andere dieren samen te wonen. Met zijn opvoeding moet vroegtijdig begonnen worden en deze moet streng zijn maar zonder brutaliteit. Men moet hem geen leider van de kudde maken, in tegendeel, hij moet met andere honden socialiseren. De Foxterriër kan zich aan het stadsleven aanpassen maar heeft veel beweging nodig opdat hij niet te nerveus wordt. Hij houdt er niet van om vastgemaakt of opgesloten te worden.