De Ierse Wolfshond behoort tot groep tien van het FCI-klassement: de windhonden. Dit zijn echte honden om te rennen, ze zijn slank en smal en erg snel. Ze zijn vooral in de lengte gebouwd, wat hen een bepaalde elegantie geeft. Hun temperament is eerder onderdanig. De Ierse Wolfshond behoort tot de tweede categorie van deze groep, namelijk de windhonden met harde haren.

De Ierse Wolfshond is een oud, historisch ras. De Kelten van het vasteland hadden reeds een windhond die zelf waarschijnlijk afstamde van de Egyptische windhonden. Deze grote, Ierse Wolfshonden hebben waarschijnlijk zulke harde haren omwille van het klimaat in Ierland, waar zij de eerste eeuw na Christus gevestigd waren. Later, van de Middeleeuwen tot de 17 e eeuw, werden de Ierse Wolfshonden geschonken aan de koninklijke families in Europa, Scandinavië en elders. Hun aanwezigheid in Ierland werd gegarandeerd tot de 15e eeuw, toen elke Ierse graaf verplicht 24 wolfshonden moest houden om de kuddes van de boerderijen te bewaken. Later, onder Cromwell, werd de export van Ierse Wolfshonden verboden en dit heeft er toe geleid dat de honden in Ierland bleven. De progressieve verdwijning van de wolf en de constante vraag uit het buitenland heeft echter bijna geleid tot uitsterven van de Ierse Wolfshond aan het einde van de 17e eeuw. Wanneer het nationalisme opkwam in de 19e eeuw, werd de Ierse Wolfshond het levende symbool van de Ierse cultuur en van het Keltisch verleden. Kapitein G.A. Graham slaagde er intussen in om zich de enkele resterende windhonden van het type Ierse Wolfshond aan te schaffen, die hij liet kruisen met het bloed van de Deerhound en bij gelegenheid met de Barzoi en de Duitse Dog. Zo ontstond de wettelijke herleving van het ras. In 1885 werd er een club opgericht. Momenteel heeft de Ierse Wolfshond zijn reputatie die hij in de Middeleeuwen had, gedeeltelijk opgebouwd. Hij wordt momenteel in redelijk grote aantallen gekweekt buiten Ierland. Bron: FCI-standaard

De Ierse Wolfshond is een (zeer) grote hond. De mannetjes hebben een gemiddelde schofthoogte van 86 cm en de vrouwtjes van 81 cm. Het is een imposante, zeer gespierde en krachtige hond. Hij heeft een makkelijke en actieve gang. Zijn vacht is ruw en hard op de romp, de ledematen en het hoofd en redelijk hard (“ijzerdraad”) boven de ogen en onder de kaken. De kleur van zijn vacht kan zijn: grijs, gestroomd, rood, zwart, wit.

Bovenal en zoals bij alle grote honden, moet men goed nadenken voor de aankoop. Een grote hond betekent een aangepaste hoeveelheid voeding, betekent ook veel ruimte, eventuele aanpassingen binnen maar ook een grote wagen. Het is een rustieke hond die niet goed tegen de warmte kan. Wat onderhoud betreft, heeft de Ierse Wolfshond één kambeurt per week nodig en wat meer tijdens de ruiperiode. Tijdens de ruiperiode kan hij erg veel haren verliezen dus daar moet men rekening mee houden. Een specifiek probleem bij dit ras zijn problemen aan de staart, omdat hij de neiging heeft, heel erg te kwispelen tegen wanden en meubels wanneer hij blij is. Bovendien komen er bij de Ierse Wolfshond enkele courante aandoeningen voor die men goed moet verzorgen om zijn goede gezondheid te garanderen. Eerst en vooral is hij gevoelig voor infecties aan de oren en daarom is het nuttig om zijn haren rond het hoorkanaal te knippen. Vervolgens zijn er twee erfelijke aandoeningen: gedilateerde cardiomyopathie (DCM), een aftakeling is van de hartspier, alsook heupdysplasie. Wij raden aan een DNA-test te vragen van de ouders bij de kweker om voortzetting van deze aandoeningen te voorkomen. Wat de dysplasie betreft, is 50% genetisch bepaald en 50% is afhankelijk van de omgeving, waarbij het bij de ontwikkeling van de hond (zijn eerste jaar) is aangeraden om intensieve activiteiten en inspanningen van de gewrichten (springen, trappen, ...) te vermijden en de wandeltijd te verhogen met 5 minuten per maand oud. Verder raden wij steeds aan om jaarlijks een dierenarts te raadplegen, zelfs als uw hond geen gezondheidsproblemen heeft.

Denk bij de Ierse Wolfshond aan deze uitspraak: “Een lammetje in huis maar een leeuw tijdens het jagen”. Het is een rustige en aanhankelijke hond in huis, zo mak als een lammetje, maar levendig en actief buiten met een krachtige fysiek. Als hij van jong af aan goed sociaal gemaakt is en u blijft hem sensibiliseren voor diverse ervaringen door hem allerlei zaken te laten ontdekken, is het een gehoorzame hond die zacht is met kinderen, soortgenoten en mensen. Over het algemeen is de Ierse Wolfshond een zeer gevoelige, zelfs sentimentele hond. In zijn blik kan je zijn affectie voor zijn baasje(s) zien. Hij is ook enorm lief voor hen. Hij is eerder gehoorzaam (handig, gezien zijn grootte) en voor zijn opvoeding zijn drie woorden belangrijk: liefde, consistentie en geduld. Het is een zeer aanhankelijke hond die u veel liefde zal geven en hij reageert zeer goed op beloningen, strelingen en complimentjes. Hij zal uw grenzen respecteren als ze consistent en streng zijn (altijd en voor iedereen hetzelfde) en als oude werkhond leert hij makkelijk al spelenderwijs (bijvoorbeeld verstoppertje spelen tijdens een wandeling). Omwille van zijn grootte, ziet hij er redelijk afschrikwekkend uit, maar vergis u niet, het is geen waakhond, hij is niet bepaald beschermend. De Ierse Wolfshond is wel degelijk een windhond en hij heeft vooral fysieke inspanning nodig. Hij is gemaakt om te rennen en daarom heeft hij dagelijkse actieve inspanning nodig om zich uit te leven en om zijn energie de vrije loop te laten tijdens lange uitstapjes. Opgelet, want als de Ierse Wolfshond zich niet kan uitleven, zou hij aanzienlijke schade in huis kunnen veroorzaken. Hij staat heel dicht bij zijn naasten, zeer dicht zelfs en hij is niet gemaakt om alleen te zijn. Hij kan niet goed tegen eenzaamheid en hij houdt ervan om een geïntegreerd deel uit te maken van de familie.