De Patou of Pyreneese Berghond behoort tot rasgroep 2: Pinschers en Schnauzers, Molossers en Zwitserse Sennenhonden. Deze groep omvat de waak- en verdedigingshonden. Ze zijn gespierd en stevig gebouwd, zien er afschrikwekkend uit en hebben een sterk temperament.

De Tibetaanse mastiff zou de voorouder zijn van de Pyreneese Berghond. De Centraal-Aziatische volkeren waarbij hij leefde, trokken zich al vanaf de Oudheid terug in de bergen met hun vee en hun honden. De oudste omschrijving in onze regio van een hond die op de Pyreneese Berghond lijkt, stamt uit de 14de eeuw. Het is pas in de 17de eeuw dat het ras bekend wordt, vooral dankzij de populariteit van de kuuroorden in dit gebergte. De belangrijkste taak van deze molosser, samen met de kleinere Pyreneese Herdershond, was om de herder en zijn vee te beschermen tegen aanvallen van wolven, beren en lynxen. Daarnaast bewaakte hij de huizen en kastelen in de regio, waarbij hij tijdens zijn patrouilles luid blafte. Hij volbracht zijn taak zo goed dat het hem zelfs een eerbetoon opleverde aan het hof van Lodewijk XIV. Verschillende reisverslagen uit de 19de eeuw vertellen over deze berghond. Daaruit kunnen we afleiden dat zijn succes door de eeuwen heen onwrikbaar bleef. De ultieme erkenning komt er in 1907, wanneer twee rassenclubs de eerste rasstandaard voor de Pyreneese Berghond invoeren. Vandaag is de hond vooral in de Verenigde Staten en in Japan heel populair.

De Pyreneese Berghond is een heel robuuste en majestueuze hond. Hij behoort tot de zeer grote rassen. Reuen hebben een schofthoogte tussen 70 en 80 cm en wegen gemiddeld 60 kg, teven hebben een schofthoogte tussen 65 en 72 cm en wegen ongeveer 45 kg. Bij de Pyreneese Berghond is alles mooi in verhouding. Zijn schedel is licht gewelfd, met eerder kleine, amberkleurige ogen en kleine, driehoekige, aan de punt afgeronde oren die plat tegen zijn hoofd vallen. Hij heeft een brede rug en borst en stevige poten. Het is een van de weinige rassen die een dubbele hubertusklauw hebben, twee extra tenen aan de binnenkant van de achterpoten. Zijn lange pluimstaart, maar vooral zijn prachtige witte vacht maken van de Pyreneese Berghond een elegante hond. Grijze of geel-oranjeachtige vlekken kunnen voorkomen, vooral aan de kop, de oren en de staartaanzet. De vacht is lang en valt plat en soepel. De ondervacht is dik en wollig en beschermt hem tegen verschillende weersomstandigheden.

Je moet goed opletten voor overvoeding want overgewicht verergert artrose aan de heupen en in de gewrichten. Voeding die niet te rijk is aan vetten en zetmeel is aan te raden, net als een leven in openlucht en dagelijks veel beweging. Bij pups is het belangrijk dat de groei goed wordt opgevolgd zodat eventuele misvormingen van de botten voorkomen kunnen worden. Dit ras kan afwijkingen aan de oogleden hebben, waarbij de oogleden ofwel naar binnen of naar buiten hangen. In beide gevallen zorgt dit voor irritatie en ontstekingen. De Pyreneese Berghond is onderhevig aan enkele erfelijke genetische ziekten zoals de ziekte van Glanzmann, waarbij het bloed niet normaal stolt, multifocale retinopathie, een aandoening aan het netvlies, en degeneratieve myelopathie, waarbij door degeneratie van het ruggenmerg geleidelijk verlammingsverschijnselen optreden. Om deze aandoeningen te voorkomen, is het nodig dat de fokker de ouderdieren hierop onderzoekt door middel van DNA-testen. Andere ziektebeelden kunnen optreden bij bepaalde individuen in het ras en moeten onderzocht worden door genetisch onderzoek van de voorouders. Voorbeelden zijn heup- en elleboogdysplasie, complexe polyneuropathie met verlamming van de stembanden en caudale cervicale spondylomyelopathie. Ook als de hond geen gezondheidsproblemen vertoont, blijft het uiteraard belangrijk om minstens jaarlijks met uw dier op controle te gaan bij een dierenarts.

De Pyreneese Berghond moest in zijn eentje de kudde beschermen tegen aanvallen. Door zijn onafhankelijke karakter als waakhond neemt deze hond graag zelf initiatieven. Het is dan ook aan te raden de hond vroegtijdig en standvastig op te voeden. Zijn karakter is rustig, aanhankelijk, beschermend en hij is heel zacht met kinderen, voor wie hij een uitstekend vriendje is. Zijn oorspronkelijk functie als waakhond van vee en van grote domeinen zorgt ervoor dat hij tegenover onbekenden gereserveerd, afschrikwekkend en soms zelfs ontzagwekkend overkomt. Dat vertaalt zich dan weer in zijn intelligente, moedige, waakzame en trouwe karakter. Wanneer hij niet waakt, zal een Pyreneese Berghond weinig blaffen. Het is absoluut geen stadshond: als je gedragsproblemen wil voorkomen, sluit je hem beter niet op. Geef hem daarentegen veel ruimte en beweging want die heeft hij echt nodig! Zijn overvloedige vacht vraagt regelmatig onderhoud: 3 keer per week borstelen en meerdere keren per jaar een wasbeurt. Dit ras behoort misschien niet strikt tot de jachthonden, maar stamt er wel van af, dus bij de honden blijven de typische instincten aanwezig en waardoor ook deze honden graag speuren en wandelen. Bij afwijkend gedrag of problemen is het uiteraard raadzaam om advies in te winnen van een ervaren en gediplomeerde deskundige in hondengedrag.