De Teckel is het enige ras in rassengroep 4: Dashonden. Er bestaan 3 varianten: Standaard, Dwerg en Kaninchen. Elk van deze varianten komen voor in 3 verschillende haartypen: kortharig, langharig of ruwharig. De Teckel is in de eerste plaats een jachthond, die zowel wordt gebruikt voor het opsporen van aangeschoten wild als voor het opsporen en drijven van nog levend wild. Doorheen de tijd is hij steeds meer een leuke, gezellige huishond geworden en wordt hij minder gebruikt voor de jacht.

De oorsprong van de Teckel is niet helemaal duidelijk. De oudste variëteit, nl. de kortharige, zou ontstaan zijn uit een kruising tussen een Jura Laufhund (een speurhond die doet denken aan een Sint-Hubertushond of Bloedhond) en een Pinscher. Hieruit zouden de andere twee variëteiten ontstaan zijn. De langharige Teckel zou ontstaan zijn in de 17de eeuw, de ruwharige pas tegen het einde van de 19de eeuw. Die laatste werd volgens sommige onderzoekers gecreëerd door de kortharige Teckel te kruisen met de Schnauzer, de Dandie Dinmont Terrier (een zeer oud Schots ras) en misschien ook met de Scottish Terrier. De eerste rasstandaard werd opgesteld in 1879 en vastgelegd in 1925. De rasvereniging, de Deutscher Teckelklub, werd opgericht in 1888. De Teckel werd lang gebruikt voor de jacht door zijn uitstekend reukvermogen. Hij was bijzonder geschikt om bloedsporen te volgen (bijvoorbeeld van een gewond dier) maar ook, dankzij zijn gestalte, voor de jacht op hazen en konijnen (hiervoor werd zelfs een speciale variant gefokt) en voor het opjagen van dassen en vossen. In het begin van de 20ste eeuw was de kortharige Teckel nog het populairst bij liefhebbers, later werden de langharige Teckels meer gewild. Sinds een tiental jaren lijkt het erop dat de ruwharige variant het meest gegeerd is.

De Teckel behoort tot de kleine rassen (die minder wegen dan 10 kg). Naargelang de variant is hij tussen 26 en 37 cm groot. Het is de borstomtrek die bepaalt tot welke variant een Teckel behoort. Een Standaard Teckel heeft een borstomtrek van meer dan 35 cm, de Dwergteckel tussen 30 en 35 cm en de Kaninchenteckel tot 30 cm (telkens gemeten op een leeftijd van minstens 15 maanden). Eigenlijk is de Teckel een ras met dwerggroei; de poten zijn te kort voor een lichaam dat eigenlijk dat van een middelgrote hond zou moeten zijn. We spreken in dit geval van onevenredige dwerggroei omdat de romp en het hoofd een normale grootte hebben maar de ledematen bijzonder kort zijn. Dit kenmerk is ooit spontaan ontstaan en door de mens verdergezet door selectie. Afgezien daarvan doet de algemene verschijning van de Teckel denken aan de Basset; lang maar toch compact. Het lichaam en de ledematen zijn gespierd. De staart is niet te hoog aangezet en in het verlengde van de rug gedragen. Het hoofd van de Teckel straalt trots uit, is fijn, lang wordt smaller naar de neus toe. Die neus is sterk ontwikkeld en zwart of bruin van kleur, naargelang de kleur van de vacht. Ook de kaken van de Teckel zijn goed ontwikkeld. De ogen zijn middelgroot, ovaal en gaan van glanzend donkerroodbruin tot zwartbruin. Glas-, vis- of parelogen zijn niet gewenst, maar worden wel getolereerd bij gevlekte honden. De oren zijn hoog aangezet en zijn afgerond aan de uiteinden. De voorste rand van het oor ligt tegen de wang. Voor de kort- en langharige Teckels zijn dit de toegestane vachtkleuren: eenkleurig rood, roodgeel, geel (met of zonder zwarte “stichelung”, dit zijn zwarte haartjes tussen de vacht) of tweekleurig diepzwart of bruin, ieder met roestbruine of gele tekeningen, of getijgerd waarbij de grondkleur zwart, rood of grijs is met onregelmatige grijze of beige vlekken. Bij ruwharige Teckels komen een lichte tot donkere wildzwijnkleur alsook de kleur van dorre bladeren het vaakst voor, maar ook dezelfde vachtkleuren als de kort- en langharige varianten zijn toegelaten. Bij kortharige Teckels is het haar kort en dicht, bij ruwharige dicht en draadachtig met onderwol en de langharige hebben sluik en glanzend haar, ook met onderwol.

Door de onevenredige dwerggroei is de Teckel gevoelig voor aandoeningen aan de ruggenwervels, bijvoorbeeld voor hernia’s. Het kan gebeuren dat het ruggenmerg beschadigd raakt door de druk van twee wervels, waardoor je bij de hond verlamming ziet optreden aan de voorpoten (de hond kan zijn poten dan niet meer bewegen) of aan de achterpoten (de hond beweegt moeizaam en heeft pijn). Behalve degeneratieve aandoeningen aan de wervelkolom, zijn Teckels ook gevoelig voor overgewicht (wat het risico op een hernia nog vergroot) en diabetes. Extra aandacht voor de voeding is dus geen overbodige luxe. Bepaalde oogafwijkingen kunnen ook voorkomen, maar in het algemeen heeft de Teckel een sterk gestel en een goede gezondheid. Ook als de hond geen gezondheidsproblemen vertoont, blijft het uiteraard belangrijk om minstens jaarlijks met uw dier op controle te gaan bij een dierenarts.

Teckels hebben een sterk, moedig en volhardend karakter, en dat is niet altijd gemakkelijk voor het baasje. Doordat ze onafhankelijk zijn, gemakkelijk blaffen en prima kunnen jagen, zijn ze goede waakhonden die je voor het minste gevaar zullen waarschuwen. Maar dat maakt ze niet minder vriendelijk in de omgang! Teckels tonen graag hun genegenheid en zijn hele vrolijke honden. Ze zijn ook erg nieuwsgierig en speels. Let wel op dat je hun aanleg tot jaloezie en bezitterig gedrag niet versterkt! Kortharige Teckels zijn in het algemeen de meest levendige honden, de ruwharige zijn echte jagers en wat bruter in de omgang. De langharige zijn de meest rustige en beheerste van de Teckels. Door zijn sterke karakter is het belangrijk dat je een Teckel al op jonge leeftijd opvoedt op een kordate maar zachte manier. Hij kan prima wennen aan een leven in de stad, vooral de langharige variant. Regelmatige lichaamsbeweging is essentieel om een evenwichtige Teckel te hebben. Het karakter van een Teckel is vergelijkbaar met dat van een terriër: koppig en vasthoudend. Dat is ook nodig, want zonder die vastberadenheid zou hij nooit een vos of das uit zijn hol kunnen verjagen. Teckels hebben een sterke persoonlijkheid en kunnen soms wat lui zijn. Ze zijn heel intelligent en echte leiderfiguren, ondanks hun kleine gestalte. Ontstaan als een echte jachthond, is de Teckel steeds meer een leuke huishond geworden. Zijn goede kwaliteiten en lichaamsgrootte maken dat er veel interesse is voor het ras. Ze komen in het algemeen heel goed overeen met kinderen en andere dieren. Dit ras behoort dus tot de jachthonden, waardoor de typische instincten aanwezig blijven en deze honden graag speuren en wandelen. Bij afwijkend gedrag of problemen is het uiteraard raadzaam om advies in te winnen van een ervaren en gediplomeerde deskundige in hondengedrag.