De Welsh Terriër behoort tot de derde groep van dit klassement en meer bepaald tot de subcategorie: “Grote en middelgrote terriërs”. In de derde groep zitten geen jachthonden die gebruikt werden om op wild te jagen. De rassen zijn in vier groepen geklasseerd volgens morfologische criteria. De honden die tot deze groep behoren, hebben krachtige kaken in combinatie met een sterke, krachtige fysiek, vastberadenheid en het vermogen om te doden. Wat het ras ook is, het zijn dus honden met een (strijdlustig) karakter.

De werkelijke oorsprong van de Welsh Terriër blijft zowat een mysterie. De oorsprong van de Welsh Terriër gaat zonder twijfel terug tot de 18e eeuw en hij zou dezelfde voorouders hebben als de Lakeland Terriër. Als men de twee rassen vergelijkt, is dat niet moeilijk te begrijpen. Het onderscheid tussen de twee werd gemaakt toen de Kelten hun honden meenamen om een schuilplaats in de bergen en in het Lake District te zoeken ten tijde van de Romeinse invasie.

De Welsh Terriër is een middelgrote hond die compact is en mooi in proportie. Zij schofthoogte is ongeveer 39 cm. Zijn gewicht ligt rond de 9 kg. Zijn lichaam is kort met een vrij diepe, matig grote borstkast. Zijn ribben zijn goed gewelfd. De ledematen zijn sterk, gespierd en perfect recht. Hij heeft een vlakke schedel met een lange en brede snuit die overgaat in een zwarte neus. De ogen zijn eerder klein en rond en hebben een donkere kleur. Zijn oren hebben een V-vorm, zijn eerder klein en hoog aangezet. Ze worden naar voren gedragen, dicht tegen de wangen. De staart wordt recht gedragen maar niet al te vrolijk (deze kan geknipt zijn), en buigt lichtjes naar voren. De vacht bestaat uit ruwe, zeer dichte en weelderige haren. De ondervacht is zachter. De kleur is bij voorkeur black and tan.

De gemiddelde levensverwachting van de Welsh Terriër wordt geschat tussen de 12 en 13 jaar. De Welsh Terriër staat gekend om een goede gezondheid. Het is een robuuste hond. De meest voorkomende gezondheidsproblemen bij de Welsh Terriër zijn lensluxatie en glaucomen, epilepsie, patella luxatie, de ziekte van Legg-Perthes-Calvé en heupdysplasie. Omdat hij een korte maar dichte vacht heeft, moet hij een tot twee keer per week geborsteld worden. Ongeveer om de drie maanden een trimbeurt is aanbevolen. De haren van honden met een dichte vacht vallen niet van nature uit en blijven dus zitten. Daarom moet men ze “plukken” (een trimtechniek die “strippen” heet).

De Welsh Terriër is niet zo’n haantje als talrijke andere terriërs, die in combinatie met hun vrolijke en intelligente karakter, populaire gezelschapshonden zijn geworden. Het is een gelukkige en gehoorzame hond die niet al te moeilijk op te voeden is. De Welsh Terriër kan echter wel koppig zijn en heeft een correct maar zachtaardig baasje nodig en dat vanaf jonge leeftijd. Vooral aan het "hier" komen moet van jong af aan gewerkt worden, want de Welsh Terriër is een hond die van nature een speur- en jachthond is en van zodra hij de geur van een interessant dier opmerkt, komt zijn jachtinstinct naar boven. De Welsh Terriër kan wantrouwig zijn ten opzicht van vreemden maar hij zal zelden agressief zijn. Belangrijk om weten, is dat de Welsh Terriër openbloeit in een familiale omgeving wanneer hij de enige hond is en minder wanneer hij zijn omgeving met andere honden moet delen. Het is belangrijk om hem van jonge leeftijd sociaal te maken om agressief gedrag met andere dieren, vooral die kleiner zijn dan hem, te voorkomen. De Welsh Terriër kan zich aanpassen aan een leven op een appartement op voorwaarde dat men een keer per dag met hem gaat wandelen. Hij verkiest echter een huis met een afgesloten tuin. Omdat hij energiek is, zal hij heel blij zijn met lange wandelingen en/of een actief baasje, zodat hij activiteiten kan doen waarin hij zich helemaal kan uitleven.