Onderweg naar de C.E.C.S., een hondenclub in Mont-Saint-Guibert in de buurt van Waver, proberen we ons al een beeld te vormen van wat we gaan zien: sporthonden die in volle snelheid over het terrein vliegen en soepel alle hindernissen nemen, gevolgd door veel lovende woorden van hun baasjes… En we werden niet teleurgesteld! Agility blijkt een hele fijne sport te zijn om samen met je hond te beoefenen.
Onze kampioenen: Taïka en Tcheuck
Op de parking ontmoeten we Leslie. Voor de training laat ze haar honden nog eventjes hun pootjes strekken. De 25-jarige Leslie is een echte dierenvriend. Ze staat dan ook te popelen om haar twee honden, Taïka en Tcheuck, voor te stellen.
Knappe Taïka in volle concentratie voor de start…
Dames eerst: Taïka is een teefje van twee jaar. Ze is een kruising Beauceron-Mechelse Herder-Labrador. Leslie adopteerde haar toen ze twee maanden oud was. Het was met haar dat Leslie agility ontdekte. Samen hebben ze al een enorme vooruitgang geboekt en blinken ze uit in deze discipline. Het is al zo ver gekomen dat Leslie een speciale Facebookpagina heeft gemaakt waarop ze alle avonturen deelt die ze met Taïka beleeft. Hiermee hoopt ze ook anderen aan te zetten om de wereld van agility te ontdekken.
Tcheuck zijn beurt
Tcheuck is een Jack Russell reutje die Leslie uit het asiel Sans Collier adopteerde. De hond was toen 2 jaar oud. Ondertussen delen ze al 10 jaar lief en leed! Ondanks zijn leeftijd en beginnende symptomen van artrose, is hij elke training present om te supporteren voor zijn vriendinnetje Taïka!
De kleine Tcheuck is een kranige heer! Ook hij verbaast het publiek met enkele oefeningen op het parcours... Leslie merkte al snel dat ook Tcheuck zin leek te hebben om zich in het agility-avontuur te storten. Ze begon met hem te trainen, op zijn ritme en rekening houdend met zijn fysieke mogelijkheden. Hij waagt zich regelmatig aan enkele tunnels en slaloms, helemaal op zijn eigen tempo.
Een parcours vol verrassingen
Denk maar niet dat agility voor honden niet zoveel uitdagingen heeft! Leslie kan ervan meespreken… Het heeft een jaar geduurd voordat Taïka over de hordes durfde springen. Met de steun van de club zette Leslie door totdat haar kampioene de obstakels met steeds meer vertrouwen en gemak overwon. Onlangs merkte Leslie nog dat Taïka bang werd op de wip. Ze stelde vast dat dat meer te maken had met de beweging dan met het geluid dat de wip maakt, en ook ditmaal zette ze door en hielp ze Taïka, met veel geduld en doorzettingsvermogen, haar angst te overwinnen. Nu schiet ze met meer vertrouwen dan ooit tevoren over de wip. Tenminste tijdens de trainingen, op wedstrijden is ze nog net iets terughoudender wanneer ze oog in oog staat met het obstakel.
Terwijl het materiaal klaargezet wordt op het terrein van de hondenclub, en terwijl we samen met de honden schuilen voor een regenbui, zien we onze kans om Leslie enkele vragen te stellen...
Waarom agility?
Leslie startte met agility toen Taïka vier maanden oud was. Ze ontdekte de sport dankzij een videogame die ze als kind speelde: Nintendogs. Van zodra Taïka in het gezin kwam, wist Leslie al dat ze agility zou gaan doen met deze jonge hond! Samen met haar familie is Leslie zich gaan informeren bij de C.E.C.S. in Mont-Saint-Guibert en zo geschiedde. Bovendien, toen ze met Taïka haar eerste lessen gehoorzaamheid volgde, werden er vaak verschillende kleine toestellen gezet voor de jonge honden. Benieuwd naar haar reactie, moedigde Leslie Taïka aan om door een tunnel te lopen… En met succes! Daarna liet Leslie geen enkele kans meer liggen om de andere toestellen uit te testen. Hierdoor merkte ze al snel dat agility wel degelijk de perfecte sport was en dat ze er allebei veel plezier aan zouden beleven!
Hoe verloopt de training?
Tijdens het schooljaar traint Leslie een keer per week, tijdens de vakanties twee keer per week. Daarnaast doet ze ook mee aan wedstrijden (de club vraagt dat je deelneemt aan minstens vijf wedstrijden per jaar). Maar ze doet ook haar huiswerk! Zoals je zou verwachten van een echte liefhebber, traint Leslie ook thuis verder met Taïka, en soms ook met Tcheuck. De slalom is een oefening die je gemakkelijk thuis kan oefenen omdat je er niet zoveel plaats en materiaal voor nodig hebt. Ze kocht ook zelfs agility toestellen voor honden om in de tuin te kunnen oefenen. Als je agility doet, is het natuurlijk erg aan te raden om thuis verder te oefenen zodat je je tijdens de trainingen op de club kan focussen op het aanleren van nieuwe dingen of verder verfijnen van de techniek. Oefen je tussen de trainingen niet verder, dan rem je de anderen en kan je als groep niet veel vooruitgang maken en dat is natuurlijk niet leuk voor de anderen.
Agility voor honden, hoe werkt dat eigenlijk?
Eerst en vooral worden de honden ingedeeld in verschillende groepen naargelang hun leeftijd en niveau. Er zijn 5 categorieën: puppy’s tot negen maanden, starters, debutanten (in deze groep zitten Leslie en Taïka), degenen die aan wedstrijden deelnemen en veteranen. Tijdens de training voert elk duo 3 of 4 verschillende parcours uit. Eerst moeten alle toestellen geplaatst worden (op verschillende hoogtes naargelang de grootte van de honden). Dan komen eerst de baasjes aan de beurt, zij moeten het parcours memoriseren en daarom lopen ze het te volgen parcours al eens af. Daarna kan het echte werk beginnen! De baasjes mogen zelf kiezen in welke volgorde ze starten. En als een hond even afgeleid is tijdens zijn eerste ronde, mag hij nog een tweede keer proberen voordat het parcours wordt afgebroken om een nieuw parcours te kunnen bouwen. Het heeft geen zin om de hond zijn plezier af te pakken omdat hij een foutje maakt!
Een parcours vol valstrikken… en iedereen heeft zijn eigen strategie!
Verschillende obstakels
Agilityparcours bestaan uit verschillende obstakels: de wip, de dakschutting of kapel, de hondenloop of brug, de vertesprong, tunnel, slalom, enz. Bij de eerste drie toestellen is er altijd een deel onderaan gemarkeerd in een andere kleur. De hond moet dit vlak raken met ten minste zijn voorpoten (“touch”) zodat hij er niet gewoon vanaf kan springen om sneller naar het volgende toestel te gaan. Maar het is natuurlijk ook geen wandeling! De snelste hond wint de wedstrijd, en met de snelheid waarmee deze honden het parcours rondvliegen is een goede uitvoering niet altijd makkelijk!
Verschillende methoden
Om ervoor te zorgen dat Taïka de “touch” goed uitvoert, maakt Leslie haar met een gebaar duidelijk dat ze moet vertragen en de oefening helemaal moet afwerken. Maar er bestaan verschillende manieren om een hond te leren de oefening volledig af te werken. Je kan bijvoorbeeld ook een snoepje neerleggen aan het einde van de brug. Maar niet alle honden hebben tijdens de oefening aandacht voor snoepjes! Dan moet je soms een andere beloning gebruiken, zoals een speeltje, of door een gebaar, woord of stemintonatie duidelijk maken welke weg de hond moet afleggen. Eenmaal beneden aangekomen, is Taïka helemaal klaar om naar de volgende hindernis te lopen! Er bestaat meer dan een methode om agility te leren aan je hond. Deelnemers mogen bijvoorbeeld zowel hun stem gebruiken als volledig in stilte werken. Hierdoor kan je je aanpassen aan wat voor jouw hond het beste werkt.
Meedoen met de grote jongens
Om mee te kunnen doen aan wedstrijden, moet je eerst slagen voor de TAP of Toelating tot Agility Proef. Daaraan mogen honden deelnemen van zodra ze ongeveer anderhalf jaar oud zijn. De proef houdt in dat de hond een parcours moet afleggen en daarbij slechts een maximaal aantal strafpunten mag hebben.Dan komt het moment waarop je mag deelnemen aan wedstrijden. De bedoeling is dat je “handtekeningen” verzamelt om naar een volgende graad te mogen overgaan. Om een handtekening te bekomen, moet je het parcours foutloos afleggen binnen een toegewezen tijd. Maak je toch fouten, dan mag je het parcours natuurlijk wel verder afleggen, maar kom je niet meer in aanmerking voor een handtekening.
Agility, geschikt voor elk baasje en voor alle honden?
Een ding is zeker, en het is misschien niet wat je dacht: er zijn geen rassen die meer geschikt zijn voor agility. Ook het geslacht maakt weinig verschil. De belangrijkste voorwaarde is dat de hond de sport graag doet! Agility is een kwestie van samenwerken. Het is daarom ook handig dat de hond al een basis gehoorzaamheid kent, zodat hij al heeft geleerd om aandacht te hebben voor zijn baasje en zijn verzoeken op te volgen. Agility is daarom iets minder geschikt voor honden die snel afgeleid zijn.
Agility voor honden is een echte sport!
Wat betreft het baasje is de belangrijkste vaardigheid die je nodig hebt voor agility: kunnen rennen. Hoewel de afstanden bij agility heel kort zijn, is het toch een intensieve sport! Je moet namelijk het tempo van de hond kunnen volgen, ook wanneer die vooruit schiet op een recht stuk. Tijdens het lopen moet het baasje zich genoeg kunnen concentreren op elk afzonderlijk toestel en ondertussen al op het volgende toestel te anticiperen, terwijl je de bewegingen van jouw hond leidt. Een duo hond-baasje moet kortom goed kunnen lopen, op elkaar kunnen inspelen, obstakels kunnen nemen en vooral erg reactief zijn!
De voordelen van agility voor honden
Net zoals vele andere hondensporten, is agility een prima bezigheid om de relatie tussen hond en eigenaar te verbeteren. Omdat het best een fysieke sport is, is het ook een ideale uitlaatklep voor honden. Na een training zal jouw hond wel toe zijn aan een rustpauze! Behalve deze twee voor de hand liggende voordelen, kan je met agility ook werken aan zijn sociale vaardigheden. Dat was namelijk het geval bij Tcheuck, die enkele jaren geleden niet bepaald vriendelijk was voor zijn soortgenoten. Door meer tijd met hem door te brengen en hem overal mee naartoe te nemen (hoewel hij door zijn gezegende leeftijd en artrose lang niet altijd meedoet), was dit voor de kleine Jack Russell Terrier de ideale manier om meer contact te hebben met andere honden. Daardoor is hij nu een stuk sympathieker geworden!
Wist je dat ook hondenwandelingen de ideale gelegenheid zijn om een hond te socialiseren? Op de blog van Tipaw lees je er meer over: https://tipaw.com/be/nl/artikels/wandelen-met-je-hond
De voordelen van agility voor baasjes
We hebben het al aangehaald: behalve een sterkere band met jouw hond, is agility de sport bij uitstek om je fysiek en mentaal uit te leven. En het is ook de perfecte gelegenheid om nieuwe vrienden te maken. In het algemeen heerst er een hele leuke sfeer in de groepen en helpt iedereen elkaar. In agilityclubs worden echte vriendschapsbanden gesmeed! Net dat beetje extra!
Agility, een ontspanningsmoment voor de hond en zijn baasje!
Gehoorzaamheidslessen hebben enigszins een autoritair imago. Agility daarentegen is meer gebaseerd op spel, leren op basis van positieve bekrachtiging en samenwerking. Het moet in de eerste plaats een leuk ontspanningsmoment zijn tussen een hond en zijn baasje. En dat is precies waarom agility een echte passie is geworden voor Leslie. Wat haar het meeste aantrekt in de sport is precies die samenwerking en de band die ze daardoor heeft met haar Taïka. Die band voel je duidelijk aan het einde van een parcours. Voor Leslie is het een waar plezier om haar hond zo blij te zien nadat ze samen alle obstakels hebben overwonnen, waarbij zij haar hond heeft kunnen helpen!
Samenwerking en plezier voor alles…
Leslie vangt de blik van Taïka, gidst haar en moedigt haar aan. De teef gaat tot het uiterste en heeft er duidelijk plezier in!
Agility is eerst en vooral een kwestie van vertrouwen en samenwerking tussen de hond en zijn baasje. Het baasje begeleidt de hond (in looppas, natuurlijk!), stuurt hem in de juiste richting, laat hem weten wanneer hij moet springen, wanneer hij nog meer energie in een oefening moet steken, enz. Het is wonderbaarlijk om te zien hoe de honden die deze sport beoefenen, letten op het kleinste gebaar of zelfs maar een blik van hun baasje.
Deze instelling hebben de honden trouwens al wanneer het parcours nog maar wordt opgesteld. Ze observeren nauwlettend alles wat zich afspeelt op het terrein, ze blaffen alsof ze wachten op een teken van hun baasje, het lichaam gespannen en met een strakke blik, klaar om in actie te schieten. Er bestaat geen twijfel over, deze honden staan te popelen om te beginnen en hebben duidelijk er duidelijk plezier in! Nadat ze het parcours afgelegd hebben, spreekt hun lichaamstaal boekdelen: ze lopen trots naast hun baasje of lopen gewoon verder over het terrein. Het lijkt wel alsof ze willen zeggen: “mogen we nog eens?”
Leslie & Taïka, en nu?!
Leslie’s inspanningen werden beloond, want Taïka is onlangs geslaagd voor haar TAP. Haar hond mag vanaf nu dus deelnemen aan wedstrijden. De jonge vrouw ziet dit als een bewijs dat Taïka nu al een goede agility-beoefenaar is. Ze wil niet meer druk op de schouders van haar hond leggen en daarom heeft ze zichzelf voorgenomen dat wanneer ze deelnemen aan wedstrijden, het in de eerste plaats voor het plezier zal zijn! Ze zullen hun passie dus gewoon blijven verderzetten.
Wat gaan wij bij Tipaw onthouden van ons bezoek?
Veel succes, Leslie en Taïka!
Door deze ervaring hebben we nog maar eens beseft dat niets vanzelfsprekend is wanneer je met dieren omgaat. En dat is precies wat “werken” met dieren zo interessant maakt. We bouwen een band op met een ander levend wezen, die volop in het moment leeft. We trainen hen, communiceren en stemmen ons eigen gedrag op hen af, elk in onze eigen taal. In een tijd waarin alles snel moet gaan, er voor alles een rationele uitleg moet zijn en alles gemakkelijk toegankelijk moet zijn, is het precies de relatie met onze honden die ons met onszelf confronteert, en dan vooral wanneer we samen activiteiten doen zoals agility. Zoals iedereen, hebben we allemaal goede en slechte dagen, leren en evolueren we allemaal op ons eigen tempo, maken we vooruitgang of komen we net onze eigen angsten of problemen tegen. Het belangrijkste is dat we overal samen doorkomen!
Tipaw wil Leslie en de C.E.C.S. Mont-Saint-Guibert bedanken voor hun ontvangst en om de wereld van de agility aan ons en onze lezers te tonen.
